به گزارش میراث‌آریا، کامران اکبری شایگان اظهار کرد: این جام سفال مربوط به هزاره سوم قبل از میلاد مسیح بوده که در دشت اسدآباد به دست آمده است.

رئیس اداره میراث‌فرهنگی ،گردشگری و صنایع‌دستی اسدآباد افزود: این جام سفالی یاد شده توسط آرمان وفایی دکتری باستان شناسی که به عنوان یک پژوهشگر باستان‌شناس با این اداره در دوره‌های مختلف باستان شناسی همکاری داشته، شناسایی و به این اداره اهدا شد.

اکبری شایگان ‌تصریح کرد: بر اساس مقایسه‌های گونه‌شناختی و شواهد اولیه می‌توان گفت که این جام مربوط به دوره‌ای است که در گاه‌نگاری رایج این منطقه به گودین lll (گودین سه) معروف است.

او با بیان اینکه این جام برای مطالعات بیشتر و تعیین قدمت دقیق آن پس از اقدامات اداری از شهرستان به مرکز استان انتقال داده می شود، خاطرنشان کرد: این جام  پس از مطالعات و بررسی های انجام شده برای بازدید عموم به موزه تاریخ و فرهنگ شهرستان اسدآباد انتقال خواهد یافت‌.

شایگان در خصوص دوره یاد شده (گودین سه) اظهار کرد: این دوره‌بندی مبتنی بر مطالعات باستان‌شناس فقید کانادایی کایلر یانگ در دشت کنگاور است که مبنایی را برای گاهنگاری مناطق شرقی زاگرس مرکزی بنیاد نهاده است. دوره یاد شده دوره‌ای است که شواهد باستان‌شناسی مثل سفال در گستره عظیمی از غرب، جنوب غرب و استان فارس نشان‌دهنده شباهت‌های بالایی دارند. او ادامه  داد: این دوره متناظر با دوره‌ای موسوم به شوش D در جنوب غرب ایران است. در گاهنگاری رایج استان فارس هم که بر پایه باستان‌شناسانی چون ویلیام سامنر بنا شده، دوره‌های متناظر با دوره گودین III در شرق زاگرس مرکزی و شوش D در خوزستان و جنوب غرب ایران وجود دارد. 

شایگان گفت: متاسفانه همان طور که پیش از این اظهار شد با توجه به اینکه این اثر از یک فرایند علمی به دست نیامده است، اطلاعی از بافت(Context) آن در دست نیست. اما نکته ای که به صورت سوال در خصوص این ظرف سفالی باقی می‌ماند مربوط به وضعیت فعلی این ظرف سفالی است. این سفال تقریباً سالم است و اندکی آسیب تنها در لبه آن مشاهده می‌شود. این سفال از بافتی از زیر زمین بیرون آمده است که سالم مانده. با قطعیت نمی‌توان در این زمینه سخن گفت اما شاید چنین یافته‌ای به صورت سالم و به عنوان یک شیء تدفینی دفن شده است. بدون درک بافت باستان‌شناختی اثر ، امکان هر گونه اظهار نظر وجود ندارد و همه چیز در حد حدس و گمان باقی می‌ماند و نیاز به مطالعات و بررسی های بیشتر توسط معاونت میراث فرهنگی و واحد باستان شناسی اداره کل استان همدان را دارد.

انتهای پیام/